Dah lama saya ingin bercerita tentang filem ini tetapi tidak berkesempatan. Kami menonton filem ini hampir sebulan lepas. Biasalah menonton di pagi Ahad, sebab harga tiketnya hanya RM6, berbanding RM8 atu RM10 di hari biasa.
Semasa berbaris membeli tiket, risau tak dapat tiket sebab ramai betul yang berbaris tidak seperti hari Ahad yang biasa. Rupanya ramai yang datang nak menonton War of The Worlds. Terkejutnya kami bila melihat panggung yang menayangkan Qaisy & Laila kosong. Hanya kami berdua! Rasa macam Raja bila satu panggung kita punya. Agaknya betullah satu banci yang menyebut bahawa kadar menonton wayang bagi rakyat Malaysia antara yang terendah di dunia. Seingat saya ini adalah filem kedua yang kami tonton dengan panggung yang kosong. Filem yang pertama ialah Syukur 21 lakonan kumpulan Raihan. Adalah 3-4 orang penonton kalau tak silap, itupun termasuk pekerja panggung yang duduk kat belakang.
Inilah nasib filem Melayu. Lebih-lebih lagi filem yang ada mesej dan falsafah seperti filem Qaisy dan Laila ini. Qaisy & Laila dihebahkan sebagai sebuah filem cinta, mungkin untuk menarik perhatian penonton muda. Tajuk filem dan posternya melambangkan kiash percintaan dua insan yang berbeza latarbelakang.
Ingatan saya pada filem ini kembali bila menonton siaran langsung Pesta Filem Malaysia yang baru berlalu. Filem ini telah menggondol hadiah Lagu Original terbaik melalui lagu Qaisy & Laila yang telah dinyanyikan oleh Zahid AF. Ianya juga telah memenangi anugerah pelakon pembantu terbaik melalui Radhi Khalid. Memang lakonan Radhi Khalid sebagai Sadiq dalam filem itu sangat baik dan memberikan kesan yang mendalam kepada penonton.
Qaisy dan Laila adalah sebuah filem yang patut dijadikan kebanggan rakyat Malaysia. Hampir keseluruhan babak dalam filem ini diambil di luar negeri. Lokasi perfilemannya ialah Quetta sebuah bandar di sempadan Pakistan Afghanistan. Mulanya filem ini ingin difilemkan di Kandahar Afghanistan, tetapi atas sebab keselamatan ianya tidak dapat diteruskan.
Filem ini bukan sekadar kisah cinta murahan. Ianya adalah kisah cinta pada sesama insan, cinta pada bangsa dan tanahair yang telah diratah dan dimamah penjajah.Inaya kisah cinta pada Agama dan yang Maha Esa. Ianya sebuah kisah pengorbanan yang menyaksikan insan tak berdosa menjadi korban.
Banyak adegan dalam filem ini yang boleh menyebabkan penonton sebak dan mengalirkan air mata. Sedih saya melihat adegan anak-anak berebut roti. Khabarnya adegan itu adalah adegan sebenar yang diambil tanpa dirancang.
Filem yang menelan belanja hampir RM2.5 juta ini tidak mendapat sambutan yang sepatutnya dari khalayak penonton di Malaysia. Filem ini telah mengangkat mertabat Malaysia kerana menggambarkan kesusahan hidup rakyat Afghanistan dan juga memberi pengiktirafan kepad sukarelawan Malaysia yang berjuang memberi sumbangan di merata tempat di dunia.
Harapan saya filem yang diterbitkan oleh Habsah Hassan dan arahan Raja Ahmad Alauddin ini akan dipasarkan di peringkat antarabangsa. Ianya mempunyai resipi untuk berjaya di peringkat antarabangsa kerana membawa bahasa yang boleh diterima semua, iaitu bahasa kemanusiaan.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan